Argumente për ndjekjen e Kur”anit dhe Sunetit

Me te fundit Prill 13, 2025 0 315 Shto në listën e leximit

Në kohët e sotme është shtuar një rrymë mendimesh që mohon rëndësinë dhe autoritetin e Sunetit të Profetit Muhamed (paqja qoftë mbi të), duke pretenduar se Kurani i mjafton muslimanit për të ndjekur rrugën e drejtë. Kjo rrymë, e njohur si kuranizëm apo kuranistë , e shikon hadithin si të panevojshëm, të pasigurt, dhe të papranueshëm në ndërtimin e fesë islame. Kjo qasje është e gabuar, jo vetëm për shkak të logjikës dhe kuptimit të përgjithshëm të fesë, por edhe për shkak të vetë argumenteve të shumta nga Kurani dhe Suneti që dëshmojnë rëndësinë e ndjekjes së Profetit dhe mësimeve të tij, përveç Kuranit.

Në këtë artikull do të paraqesim argumente të qarta dhe të shumta që tregojnë se ndjekja e Sunetit është pjesë thelbësore e fesë islame, dhe se kufizimi vetëm në Kuran është kundërshtim i vetë Kuranit. 1. Profeti Muhamed është dërguar si mësues dhe shpjegues i Kuranit Allahu i Madhëruar thotë në Kuran: “Dhe Ne ta shpallëm ty Kuranin, për t’u shpjeguar atyre atë që u është shpallur…” (Sure En-Nahl, 44) Ky ajet është shumë i qartë. Allahu nuk i shpalli Profetit vetëm Kuranin për ta lexuar mbi njerëzit, por ia shpalli që ai ta shpjegojë atë. Kjo nënkupton që Kurani nuk mund të kuptohet i plotë pa sqarimin e Profetit. Nëse Kurani do të mjaftonte pa nevojë për shpjegim, atëherë do të ishte e kotë të thuhej që Profeti është dërguar për ta shpjeguar. 2. Urdhri për ta ndjekur Profetin dhe për ta pasuar atë Në shumë ajete të Kuranit, Allahu e urdhëron njeriun të bindet ndaj Allahut dhe ndaj të Dërguarit. Këto dy bindje përmenden krah për krah, duke treguar se nuk mund të ndahen nga njëra-tjetra. “O besimtarë, bindjuni Allahut dhe bindjuni të Dërguarit…” (Sure En-Nisa, 59) Fjala “bindjuni të Dërguarit” në këtë ajet është urdhër më vete , që do të thotë se ndjekja e Profetit është detyrim në vete, jo vetëm kur ai lexon Kuranin, por edhe në fjalët dhe veprimet e tij. Nëse ndjekja e Profetit do të kufizohej vetëm kur ai lexohej Kuranin, atëherë do të ishte e mjaftueshme të thuhej: “Bindjuni Allahut”, sepse Kurani është fjala e Allahut. 3. Profeti nuk flet nga mendja e tij Allahu thotë në Kuran: “Ai nuk flet nga dëshira e vet. Ajo është vetëm shpallje që i shpallet.” (Sure En-Nexhm, 3-4) Kjo është dëshmi se edhe fjalët dhe mësimet e Profetit jashtë Kuranit janë të frymëzuara, të mbikëqyrura nga shpallja. Suneti i tij është i bazuar në shpallje. A është e mundur të mohojmë mësime që kanë burimin nga Zoti vetëm sepse nuk janë në formën e Kuranit? 4. Shembulli i Profetit është për t’u ndjekur Allahu thotë: “Ju keni tek i Dërguari i Allahut një shembull të shkëlqyer…” (Sure El-Ahzab, 21) Ajeti nuk thotë që shembulli i tij është në Kuran, por thotë “tek i Dërguari” , që do të thotë në fjalët, sjelljet, reagimet dhe udhëzimet e tij në jetë. Kështu që ndjekja e Profetit është thelbësore për besimtarët. 5. Profeti gjykon me atë që i shpallet Në një ajet tjetër, Allahu thotë: “Jo, pasha Zotin tënd, ata nuk janë besimtarë derisa të të marrin ty për gjykatës në mosmarrëveshjet mes tyre, e pastaj të mos ndiejnë ndonjë kundërshtim ndaj vendimit tënd dhe t’i nënshtrohen plotësisht.” (Sure En-Nisa, 65) Ky ajet është një prej ajeteve më të fuqishme për të refuzuar qëndrimin kuranist. Ai e bën të qartë se nuk je besimtar i plotë nëse nuk e pranon gjykimin e Profetit në çështjet e jetës. Dhe gjykimi i Profetit nuk është gjithmonë vetëm nga Kuranin, por edhe nga dijenia dhe udhëzimi që ai ka marrë nga Zoti. 6. Allahu na ka urdhëruar ta ndjekim atë që Profeti jep dhe ta lëmë atë që ai ndalon Allahu thotë: “Atë që ua jep i Dërguari, merreni, dhe atë që ua ndalon, largohuni prej tij.” (Sure El-Hashr, 7) Kjo është një dëshmi e qartë që muslimani është i urdhëruar të marrë çdo gjë që Profeti sjell – qoftë Kuran, qoftë mësime të tjera që nuk janë të shkruara në Kuran, por që kanë ardhur nga Profeti. Po ashtu, kur Profeti ndalon diçka, ajo bëhet e ndaluar për ne, edhe nëse nuk është përmendur në Kuran. 7. Argumente nga Hadithet Në një hadith të saktë, Profeti Muhamed ka thënë: “Unë ju kam lënë dy gjëra; nëse ju kapeni pas tyre nuk do të humbni kurrë: Librin e Allahut dhe Sunetin tim.” (Hadith i saktë, transmetuar nga Hakimi dhe të tjerë) Ky hadith është dëshmi direkte nga vetë Profeti se Suneti është në të njëjtin rang me Kuranin për ruajtjen e fesë.

Gjithashtu, Profeti ka paralajmëruar për shfaqjen e njerëzve që do të mohojnë Sunetin: “Mos ndodhë që ndonjëri prej jush të rrijë i shtrirë në divan dhe kur t’i vijë një urdhër nga unë për një gjë që unë e kam ndaluar apo urdhëruar, të thotë: ‘Ne ndjekim atë që gjejmë në Librin e Allahut; çfarë është hallall në të e bëjmë hallall dhe çfarë është haram në të e bëjmë haram.’” (Transmetuar nga Tirmidhiu dhe Ebu Daudi) Ky hadith flet për pikërisht atë që bëjnë kuranistët sot . Profeti e ka refuzuar qartazi këtë qëndrim dhe ka kërkuar bindje ndaj hadithit po ashtu si ndaj Kuranit. 8. Shembuj nga jeta reale që tregojnë nevojën për Sunetin Ka shumë gjëra të rëndësishme në Islam që nuk përmenden në detaje në Kuran , por janë të shpjeguara vetëm përmes Sunetit: • Namazi – Kurani urdhëron faljen e namazit, por nuk tregon se sa rekatë ka çdo namaz, si falet, si bëhet sexhdeja, etj. Këto vijnë nga Suneti.

• Zekati – Kurani urdhëron dhënien e zekatit, por nuk përcakton sasinë dhe kategoritë në detaje.

• Haxhi – Kurani e përmend Haxhin, por mënyra se si kryhet është përshkruar vetëm në hadithe.

• Dënimi për zinanë e martuar – Kurani përmend dënimin për të pamartuarit, por dënimi për të martuarit është në hadithe.

• Dëshmi për lënien e fesë (ridda) – Dënimi për apostazinë nuk është përmendur në Kuran, por është i njohur nga hadithet. Përfundim Të ndjekësh vetëm Kuranin dhe të refuzosh Sunetin është një qëndrim që bie ndesh me vetë Kuranin. Nëse Zoti do që ta kuptojmë fenë përmes Kuranit dhe Sunetit, atëherë ndjekja e të dyjave është pjesë e bindjes ndaj Tij. Profeti Muhamed nuk ishte vetëm lexues i Kuranit, por ishte mësues, udhëheqës, shembull dhe shpjegues i shpalljes. Ta përjashtosh atë nga feja do të thotë të shkëpusësh pjesën më të rëndësishme të jetës praktike të Islamit.

Ndaj, muslimani duhet të jetë i vetëdijshëm se feja e vërtetë është ajo që mbështetet në Kuran dhe Sunet , dhe jo në dëshira personale apo interpretime që i shërbejnë mendjes, por jo të vërtetës.