Pastërtia në Islam dhe pohimi i sajë nga shkenca moderne

Një nga parimet më thelbësore të fesë islame është pastërtia. Ajo nuk është vetëm një kërkesë fizike, por edhe shpirtërore dhe morale. Profeti Muhammed (paqja qoftë mbi të) e ka përshkruar pastërtinë si “gjysma e besimit”, duke e ngritur në një nivel të lartë të rëndësisë së saj në jetën e përditshme të një myslimani.

Thënia profetike: “Pastërtia është gjysma e besimit.” (Muslim)

është një udhëzim i thellë, që përfshin larjen e trupit, pastrimin e rrobave, pastërtinë e shtëpisë dhe ambientit, si dhe pastrimin e zemrës dhe shpirtit. Ky mesazh që u shpall mbi 1400 vjet më parë, sot gjen konfirmim dhe përputhje të qartë me përfundimet e shkencës moderne në fushën e higjienës dhe shëndetit publik. Pastërtia si pjesë e besimit Në Islam, besimi nuk është i ndarë nga veprat. Ai manifestohet në adhurim, sjellje, edukatë dhe kujdes për trupin dhe ambientin. Pastërtia është një kërkesë thelbësore për shumë forma të adhurimit: pa abdes nuk ka namaz, pa larje të plotë nuk mund të afrohemi për falje në disa raste, pa pastërti trupore dhe veshjeje, nuk pranohet as namazi, as Haxhi, as Umra.

Kjo tregon se pastrimi nuk është vetëm një çështje shëndetësore apo estetike, por një çështje shpirtërore dhe adhurimi. Praktikat e pastërtisë në jetën e përditshme islame Profeti Muhammed (paqja qoftë mbi të) ka treguar shembullin më të mirë të kujdesit për pastërtinë. Ai e fillonte ditën me larje, bënte abdes për çdo namaz, i krihte flokët, përdorte misvakun për dhëmbët, pastronte duart para dhe pas ushqimit, dhe kujdesej që rrobat dhe ambienti të ishin gjithmonë të pastra.

Disa nga praktikat e theksuara: • Abdesi: larja rituale që përfshin duart, gojën, hundën, fytyrën, krahët, kokën dhe këmbët

• Gusli: larja e plotë e trupit pas marrëdhënieve intime, menstruacioneve apo lindjes

• Misvaku: përdorimi i një dege të butë si brushë dhëmbësh, për pastrim të gojës dhe frymëmarrje të freskët

• Pastrimi pas tualetit: me ujë, që është më higjienik se letra e thjeshtë

• Tharja e flokëve dhe krihja: për mbajtje të trupit të rregullt dhe të pastër

• Pastrimi i thonjve dhe prerja e tyre çdo javë Këto nuk janë vetëm praktika individuale, por pjesë e një kulture të pastërtisë që Islami e ka futur në mënyrë të thellë në jetën e përditshme. Pastërtia dhe ndikimi në shëndet sipas shkencës moderne Shkenca moderne ka konfirmuar se pastërtia është një faktor vendimtar për ruajtjen e shëndetit. Organizata Botërore e Shëndetësisë (OBSH) thekson se mungesa e higjienës personale është shkaku kryesor i përhapjes së shumë sëmundjeve infektive si: • Kolera

• Hepatiti A

• Diarreja kronike

• Infeksione të lëkurës dhe syve

• Sëmundjet parazitare Ndërkohë, praktikat e higjienës që Islami ka nxitur para më shumë se 14 shekujsh, përputhen me udhëzimet e mjekësisë moderne: • Larja e duarve: një ndër praktikat më të rekomanduara për parandalimin e infeksioneve. Islami e nxit larjen e duarve disa herë në ditë gjatë abdesit dhe para/mbas ngrënies.

• Pastrimi i gojës: Profeti (paqja qoftë mbi të) përdorte misvak pesë herë në ditë. Sot, mjekësia rekomandon pastrimin e dhëmbëve të paktën dy herë në ditë për të shmangur problemet dentare.

• Larja pas marrëdhënieve intime: një masë thelbësore për shëndetin seksual dhe higjienën intime.

• Uji si mjet pastrimi: Shkenca ka vërtetuar që pastrimi me ujë është më efektiv në pastrimin e pjesëve intime dhe në mbrojtjen kundër infeksioneve urinare. Të gjitha këto dëshmojnë se udhëzimet profetike janë në përputhje me parimet më të avancuara të shëndetit publik. Pastërtia në kontekstin shpirtëror Pastërtia në Islam nuk është vetëm fizike. Ajo është edhe shpirtërore. Allahu i Lartësuar thotë në Kuran: “Allahu i do ata që pendohen shpesh dhe i do ata që pastrohen.” (Sure El-Bekare, 222)

Kjo pastërti përfshin largimin nga mëkatet, hipokrizia, zilia, urrejtja dhe çdo cilësi që e ndot shpirtin. Profeti (paqja qoftë mbi të) gjithashtu tha:

“Vërtet, në trup ka një copë mishi, nëse ajo është e pastër, i tërë trupi është i pastër. Nëse ajo prishet, i tërë trupi prishet. Ajo është zemra.”

(Buhariu dhe Muslimi)

Pra, një mysliman nuk është vetëm fizikisht i pastër, por edhe moralisht, shpirtërisht dhe emocionalisht i rregulluar. Përfundim: Pastërtia si themel i një shoqërie të shëndetshme Përmes shembullit të Profetit Muhammed (paqja qoftë mbi të), kuptojmë se pastërtia është baza e besimit, shëndetit dhe etikes sociale. Një njeri i pastër është më i shëndetshëm, më i respektuar dhe më i afërt me Zotin.

Në një kohë kur bota përballet me epidemi, ndotje, dhe mungesë të kujdesit për ambientin, mesazhi i Islamit për pastërtinë bëhet edhe më i rëndësishëm. Thëniet profetike nuk janë thjesht fjalë të urta, por udhëzime hyjnore që po vërtetohen çdo ditë nga shkenca.

Le të jemi myslimanë që e praktikojnë këtë sunet çdo ditë – për veten, për të tjerët dhe për kënaqësinë e Allahut.