Profeti Muhammed A.s në muajin e Ramazanit

Profeti Muhamed (a.s.) në Ramazan.

Muaji i begatë i ramazanit  është koha e mëshirës, faljes dhe shpëtimit nga zjarri i Xhehenemit. Ai është muaji ku zemrat pastrohen, shpirtrat afrohen më shumë me Zotin e gjithësis  dhe besimtarët përpiqen të arrijnë devotshmëri të plotë. Në këtë muaj të shenjtë, shembulli më i lartë i përkushtimit ndaj adhurimit dhe përmbushjes së qëllimit të agjërimit është vetë Profeti Muhamed (a.s.). Ai e përjetonte Ramazanin me një intensitet të veçantë, duke e kaluar këtë muaj me adhurim të shtuar, lidhje të ngushtë me Kuranin, bujari të pakufizuar dhe një shpirt të përulur përpara Zotit.

Profeti dhe lidhja me Kuranin në Ramazan

Ramazani është muaji në të cilin filloi shpallja e Kuranit, dhe Profeti (a.s.) e kishte një lidhje të thellë me këtë libër të shenjtë, veçanërisht gjatë këtij muaji. Xhibrili (a.s.) e takonte çdo vit në Ramazan për të përsëritur me të pjesët e shpalljes hyjnore, ndërsa në vitin e fundit të jetës së tij, ai ja  përsëriti   Kuranin dy herë nga fillimi deri në fund.

Leximi dhe meditimi mbi Kuranin ishin pjesë e pandashme e jetës së tij, dhe ai i inkurajonte shokët e tij ta lexonin atë rregullisht. Ai e përjetonte Kuranin jo vetëm si fjalë të shkruara, por si një udhëzues të gjallë për jetën e tij dhe të besimtarëve. Për të, Ramazani nuk ishte vetëm një muaj agjërimi fizik, por një muaj për t’u zhytur në mesazhin e Zotit dhe për ta vënë atë në praktikë në mënyrë të përsosur.

Agjërimi dhe thjeshtësia në ushqim

Profeti Muhamed (a.s.) e agjëronte Ramazanin me një përkushtim të jashtëzakonshëm. Ai nuk e shihte agjërimin si një barrë, por si një mundësi për t’u afruar më shumë me Zotin, për të ndier dobësinë njerëzore dhe për të rritur ndërgjegjësimin për mirësitë e Allahut.

Syfyri dhe iftari i tij ishin tepër të thjeshtë. Ai hante pak, duke e vonuar syfyrin sa më shumë dhe duke e çelur agjërimin sapo perëndonte dielli. Përdorte hurma dhe ujë për iftar, duke na mësuar se Ramazani nuk është një kohë për teprica ushqimore, por për reflektim dhe vetëpërmbajtje.

Pavarësisht etjes dhe urisë, ai e kalonte ditën duke falur namaz, duke përmendur Allahun dhe duke ndihmuar të tjerët.

Po ashtu ai nuk ankohej kurrë për lodhjen e agjërimit, por përkundrazi e priste me gëzim, duke thënë se për agjëruesin ka dy gëzime të veçanta: njëri kur çel agjërimin dhe tjetri kur takohet me Zotin e tij.

Adhurimi natën dhe dhjetë ditët e fundit

Një nga veçoritë më të rëndësishme të Ramazanit për Profetin (a.s.) ishte përkushtimi ndaj namazit të natës. Ai e falte namazin e natës rregullisht gjatë të gjithë vitit, por në Ramazan e shtonte atë edhe më shumë. Ai e falte këtë namaz me një qetësi të thellë dhe një përqendrim të plotë, duke kaluar orë të tëra në adhurim.

Kur arrinin dhjetë netët e fundit të Ramazanit, ai e përforconte edhe më shumë adhurimin. Ai tërhiqej në xhami për itikaf, duke e lënë pas çdo gjë tjetër dhe duke u përqendruar vetëm në lidhjen e tij me Allahun. Kërkonte me ngulm Natën e Kadrit, e cila është më e vlefshme se një mijë muaj. Ai e gjallëronte natën me lutje dhe përmendje të Zotit dhe i zgjonte edhe anëtarët e familjes për të mos e humbur këtë mundësi të madhe.

Për të, këto dhjetë net nuk ishin vetëm ditë adhurimi, por edhe një periudhë pastrimi shpirtëror, një mundësi për të kërkuar falje dhe për të rregulluar marrëdhënien me Allahun.

Bujaria dhe ndihma ndaj të tjerëve.

Profeti Muhamed (a.s.) ishte njeriu më bujar gjatë gjithë jetës së tij, por në Ramazan, bujaria e tij arrinte kulmin. Ai ndihmonte të varfërit, u jepte sadaka atyre që kishin nevojë dhe kujdesej që askush të mos mbetej i uritur.

Ai e shihte pasurinë si një amanet nga Allahu dhe e shpenzonte atë për të ndihmuar ata që ishin në vështirësi. Gjatë këtij muaji, ai nxiste edhe shokët e tij të ishin më të dhënë pas bamirësisë, duke treguar se Ramazani nuk është vetëm një muaj për adhurimin individual, por edhe për ndihmën dhe përkujdesjen ndaj të tjerëve.

Ai i mësonte shokët e tij se sadakaja në Ramazan kishte një vlerë të shumëfishtë dhe se një nga mënyrat më të mira për të fituar mëshirën e Allahut ishte ndihma ndaj nevojtarëve.

Pendimi dhe lutjet

Ramazani ishte për Profetin (a.s.) një kohë për t’u kthyer me përulësi te Allahu. Ai kërkonte falje shpesh dhe bënte lutje të vazhdueshme për mëshirë dhe udhëzim.

Gjatë këtij muaji, ai i mësonte besimtarët të luteshin sinqerisht, duke i kërkuar Zotit falje dhe udhëzim. Ai theksonte se Ramazani është një mundësi e rrallë për të pastruar shpirtin nga mëkatet dhe për të fituar kënaqësinë e Allahut.

Ai na mësoi një nga lutjet më të rëndësishme që mund të bëhet në këtë muaj:

“O Allah, Ti je Falës dhe e do faljen, më fal mua!”

Kjo lutje shpreh esencën e Ramazanit: një periudhë për të kërkuar falje dhe për të shpresuar në mëshirën e pafundme të Zotit.

Profeti Muhamed (a.s.) e jetonte Ramazanin me një përkushtim të plotë dhe me një shpirt të devotshëm. Ai nuk e shihte këtë muaj si një periudhë të zakonshme, por si një mundësi të madhe për të forcuar lidhjen me Allahun, për të pastruar zemrën dhe për të ndihmuar të tjerët.

Shembulli i tij është një udhërrëfyes për çdo besimtar që dëshiron ta kalojë Ramazanin me devotshmëri dhe përkushtim. Duke ndjekur rrugën e tij, mund të arrijmë një afrim më të madh me Allahun dhe të shpresojmë në mëshirën dhe shpërblimin e Tij.

(Andon Çepe)