Dobitë shpirtërore të agjerimit

Agjërimi nuk është vetëm një praktikë fizike, por mbi të gjitha një adhurim që e pastron shpirtin, forcon besimin dhe e afron njeriun me Zotin. Ai është një prej adhurimeve më të mëdha që i ka urdhëruar Allahu, duke e bërë atë një nga pesë shtyllat e Islamit. Përveç dobive fizike dhe shëndetësore, agjërimi sjell përfitime të jashtëzakonshme shpirtërore që e ngrisin njeriun në gradë të larta të devotshmërisë.

1. Forcimi i devotshmërisë (takvasë)

Allahu i Lartësuar ka thënë:

“O ju që keni besuar! Ju është bërë obligim agjërimi, ashtu siç ishte obligim për ata që ishin para jush, që të bëheni të devotshëm.” (El-Bekare: 183)

Qëllimi kryesor i agjërimit është forcimi i devotshmërisë. Kur njeriu privon veten nga ushqimi, pijet dhe kënaqësitë trupore për hir të Allahut, ai mëson të vetëpërmbahet dhe të kontrollojë epshet e tij. Kjo ndihmon që zemra të pastrohet nga gjërat e kota dhe të mbushet me dritën e imanit.

2. Pastrimi i shpirtit dhe edukimi i nefsit

Agjërimi është një mënyrë e shkëlqyer për të edukuar vetveten dhe për të mposhtur nefsin (unin e ulët), i cili gjithmonë e shtyn njeriun drejt epsheve dhe mëkateve. Duke u larguar nga të ndaluarat dhe duke forcuar vetëkontrollin, besimtari mëson të dominojë dëshirat e tij dhe të jetojë me ndërgjegje të pastër.

Profeti Muhamed (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) ka thënë:

“Agjërimi është mburojë.” (Buhariu dhe Muslimi)

Kjo do të thotë se ai e mbron njeriun nga mëkatet, pasionet e tepruara dhe nga ndëshkimi i Allahut në këtë dhe në botën tjetër.

3. Shtimi i durimit dhe qëndrueshmërisë

Agjërimi i mëson besimtarit durimin në mënyrën më të mirë. Duke përballuar etjen, urinë dhe sfidat e përditshme pa u ankuar, besimtari zhvillon një nivel të lartë të qëndrueshmërisë dhe vetëpërmbajtjes. Kjo cilësi është thelbësore për t’i bërë ballë sprovave të jetës dhe për të ruajtur një besim të fortë në Allahun.

Profeti Muhamed (paqja qoftë mbi të) ka thënë:

“Muaji i Ramazanit është muaji i durimit, dhe shpërblimi i durimit është Xheneti.” (Ibn Maxheh)

4. Afërsia me Allahun dhe ndjenja e sinqeritetit

Agjërimi është një adhurim i fshehtë mes njeriut dhe Zotit të tij. Askush nuk mund ta dijë nëse dikush është duke agjëruar apo jo, përveç Allahut. Kjo e forcon ndjenjën e sinqeritetit (ihlasi) në adhurim dhe e largon hipokrizinë.

Në një hadith kudsi, Allahu thotë:

“Çdo vepër e birit të Ademit është për të, përveç agjërimit. Ai është për Mua dhe Unë shpërblej për të.” (Buhariu dhe Muslimi)

Kjo tregon se agjërimi është një nga adhurimet më të dashura tek Allahu, pasi bëhet vetëm për Të, pa asnjë interes të kësaj bote.

5. Shtimi i ndjeshmërisë dhe mëshirës për të varfërit

Kur njeriu e përjeton urinë dhe etjen, ai e kupton më mirë gjendjen e atyre që nuk kanë ushqim të mjaftueshëm. Kjo e bën më të dhembshur dhe më të gatshëm për të ndihmuar të varfërit.

Profeti Muhamed (paqja qoftë mbi të) ka thënë:

“Kush i jep një agjëruesi diçka për ta çelur iftarin, do të ketë shpërblim të barabartë me të, pa iu pakësuar shpërblimi agjëruesit.” (Tirmidhiu)

Kjo e motivon besimtarin të bëhet më bujar, më i ndjeshëm dhe të përhapë dashuri e solidaritet mes njerëzve.

Përfundim

Agjërimi është një shkollë shpirtërore që i mëson besimtarit devotshmëri, durim, sinqeritet dhe dashuri për të tjerët. Ai pastron zemrën nga gjërat e kota dhe e afron njeriun më shumë me Allahun. Prandaj, besimtari duhet ta shohë agjërimin jo vetëm si një detyrim, por si një mundësi për të forcuar lidhjen e tij me Krijuesin dhe për të arritur shpëtimin në këtë dhe në botën tjetër.

Allahu na ndihmoftë të jemi ndër ata që e përjetojnë agjërimin me devotshmëri dhe sinqeritet!